In de menselijke evolutie van de steentijd, vijfendertig duizend jaar geleden tot nu toe, hebben alle samenlevingen kunst gemaakt en erop gereageerd. Oppervlakkig gezien lijkt kunst niet essentieel voor basisoverleving, zoals water, voedsel en seksueel gedrag dat zijn. Eenvoudige vormen van onderscheidend menselijk gedrag, zoals hulpmiddelgebruik, geluids-communicatie en symbolisatie kunnen we ook in het gedrag van dieren aantreffen. Maar alleen mensen maken kunst. Vanuit het perspectief van de evolutionaire biologie zou kunst dus een doel kunnen dienen dat het cruciaal maakt voor het menselijk bestaan. We hebben ons ontwikkeld als natuurlijke verhalen vertellers. Verhalen vertellen is aangenaam zoals onze kinderen laten zien. Verhalen maken is aangenaam, als we zien hoe leuk kinderen het vinden om te spelen. De creatieve verbeeldingskracht van onze hersenen is enorm.
Verhalen zijn, net als kunstwerken, zeer georganiseerde modellen van realiteit die de verteller en luisteraar / kijker kunnen herhalen. Verhalen verruimen onze ervaring door ons de kans te bieden om hypothetisch te anticiperen op de wereld en de gevaren en mogelijkheden ervan. We kunnen verhalen overzetten in onze eigen geest, waarbij de relaties tussen karakters in verschillende sociale -en omgevings-settingen kunnen worden bekeken. We kunnen speels de gegeven informatie testen. Verhalen vertellen is een laag-risico manier om overlevingsproblemen in de verbeelding te oplossen. Deze eigenschap geeft verhalen vertellen en kunst een overlevingswaarde. Verhalen vertellen en kunst stellen ons in staat om onze wereld te modelleren en deze modellen te communiceren naar anderen.

Het vertellen van verhalen en kunst verstevigen de banden tussen mensen, zoals sociale lijm. Zij versterken de groep als geheel. Misschien is wel het meest opvallende kenmerk van kunst in primitieve samenlevingen, dat het onlosmakelijk verbonden is met het dagelijks leven. In onze tijd wordt het dagelijkse leven minder plaatselijk en meer en meer wereldwijd beïnvloed. Naar mijn mening is er steeds meer behoefte om nieuwe manieren te vinden om ons wereldwijde menselijke gedrag te onderzoeken. Onze plaatselijke aanpassingen lijken toe te zijn aan een vernieuwing. Deze creatieve update vraagt om onafhankelijke artiesten die in staat zijn om de bestaande, verschillende wereldbeelden in hun universele kunst samen te binden. Op een authentiek artistieke manier kunnen zij initiatiefnemers worden voor ons tijdperk om mensen, groepen en samenlevingen wereldwijd te verbinden.

Carolina Wajon, als kunstenaar, is georiënteerd op deze authentiek artistieke manier. Dagelijks leven en universele menselijke thema's zijn haar interesses. Haar visuele kunst is gericht op wat we gemeenschappelijk hebben als mensen die op dezelfde planeet leven. Net zoals de kunstenaars binnen hun primitieve stammen al lang geleden deden. Alleen nu gericht op een nieuwe globale visie wat betreft de waarde van het dagelijks leven voor iedereen.

Cornelis Huijskens, psychiater, 2014, zomer in Frankrijk.

modern society